به سلامتی همه اونایی که حالشون خوب نیست ، 

اما می خندن که حال بقیه گرفته نشه..

 به سلامتــــي دختــــري که وقتــــي عشقشو مي بينـــه دلش پــر 

ميکشـــه بپــره تو بغلــش ولي نجــابتش نميـــذاره .

به سلامتــــي پســريکه حتي يه بــارم به خــودش اجـــازه نداد دستــش

به عشــقش بخوره ولي پاش بيفتـــه دستـــاشو واسه عشقش ميـــده .

به سلامتــــي کســايي که سنـــي ندارن ولي روزگـــار پيـــرشون کــــرده 

به سلامتــــي دلامـــون که دلتنگٍ کســـايي ميشن که اصلا 

نمي دونن دل چيه ؟

به سلامتــــي خودتــون که ميدونم تک و تــوک بعضـــياشو تجـــربه کردين...

خودت باش

به اعتبار هر شانه ای اشک نریز

به اعتبار هر اشکی شانه نباش

آدمی به خودیه خود نمیفتد

اگر بیفتد از همان سمتی می افتد که

تکیه کرده است ..

/من که به روی خودم نمی آورم٬
گاهی به جای همه ی تنهايی ها
لبخند تلخی می زنم که مثلاْ‌ خدا هست و...
لابد اتفاقی خواهد افتاد...
انگار نه انگار که اتفاقها
سالهاست که فريبت داده اند
انگار نه انگار که ترانه های «دوستت دارم»٬
تنها لبخندی گذرا شده است
بر دهان کسانی که می خواهند چيز های ديگری بشنوند.
همان بهتر
که خودت را
به کوچه ی روزهای نيامده بزنی
ثانيه ها را تا انتهای تنهايی بشمری
و به خواب عميق دوست داشتن بروی...



© دلم گرفته است... ،اما نه انتظار سنگ صبوری است نه شانه ای برای گریه ...هیچ! ... اعتراف میکنم از این پیله خسته ام ...پیله ی من تنها پیله ایست که هیچگاه پروانه ای از آن بیرون نمی آید

خوشا به حال گیاهان که عاشق نورند

و دست منبسط نور روی شانه  آنهاست

نه، وصل ممکن نیست

همیشه فاصله‌ای است

اگرچه منحنی آب بالش خوبی است

برای خواب دل آویز و ترد نیلوفر

همیشه فاصله‌ای است دچار باید بود

وگرنه زمزمه حیرت میان دو حرف

حرام خواهد شد

و عشق

سفر به روشنی اهتزاز خلوت اشیاست

و عشق

صدای فاصله هاست

صدای فاصله‌هایی که غرق ابهامند

نه، صدای فاصله‌هایی که مثل نقره تمیزند

و با شنیدن یک هیچ می‌شوند کدر

همیشه عاشق تنهاست

نذر کردم تا بیایی هرچه دارم مال تو
چشم های خسته پر انتظارم مال تو
یک دل دیوانه دارم با هزاران آرزو
آرزویم هیچ ، قلب بی قرارم مال تو .....

به حُکم چشمهایت می نویسم نامه ای دیگر

                       دلم را درمیان نامه می پیچم پریشان تر

                       پس ازنام قشنگت، می نویسم سطر اول را   

                         قفس، آتش، پرنده، یک گلو آوازو خاکستر

                      میان برگ ماه، درانتهای نامه می پیچم 

                برای دستهایت چوری و یک حلقه انگشتر

                     دلم را درمیان نامه ام  پچیده می یابی  

                       کنار نامه های دیگرت ، هرروز پشت در

                     درآن خلوت که از ابرخیالت ماه می تابد

                     تورا با سطرسطر نامه هایم میکشم دربر

                    میان برگ ماه پیچیده  تقدیم تو میدارم 

                    دوگلدان،شمعدانی، قالی و یک دسته نیلوفر

              ولی حس می کنم یک روز درغُربت دل عاشق  

                   دورازچشم تو می میرد کنار نامه ای  آخر

سلام

خواستم واسه شروع یه متن قشنگ بزارم

دیدم حرف دل خودش قشنگه

دلم گرفته بود

خواستم بیام یکم درددل کنم

من عاشق شدم

حدود یه سالو خورده ای میشه

خیلی دوسش دارم

عشقمم دوسم داره

ولی...

ولی داریم جدامیشیم!!!

حالا هم دارم اینارو مینویسم

از چشام بارون میاد

وای که چه سخته بخوای جلوی ریختن اشکتو بگیری

خیلی سخته جلوی اشکایی که از درد جدایی میاد بگیری

ای کاش آشنایی ها نبود

یا به دنبالش جدایی ها نبود

یا مرا بااو نمیکردی آشنا

یا مرا ازاو نمیکردی جدا

دختر جوانی چند روز قبل از عروسی آبله سختی گرفت و بستری شد.

نامزد وی به عیادتش رفت و در میان صحبتهایش از درد چشم خود نالید.

بیماری زن شدت گرفت و آبله تمام صورتش را پوشاند.

مرد جوان عصا زنان به عیادت نامزدش می رفت و از درد چشم می نالید.

موعد عروسی فرا رسید.

زن نگران صورت خود که آبله آنرا از شکل انداخته بود و شوهرهم که کور شده بود.

همه مردم می گفتند چه خوب عروس نازیبا همان بهتر که شوهرش نابینا باشد.

۲۰سال بعد از ازدواج زن از دنیا رفت،

مرد عصایش را کنار گذاشت و چشمانش را گشود.
همه تعجب کردند.

مرد گفت: من کاری جز شرط عشق را به جا نیاوردم.

چرا؟

چرا وقتی میخواستی تنهام بزاری اومدی به زندگیم

چرا داغونم کردی گذاشتی رفتی؟

چرا؟

چرا احساس و عشقمو لح میکنی و میزاری میری؟

مگه چه گناهی کرده بودم؟

دیگه خسته شدم

خسته شدم از گریه

خسته شدم از انتظار

از امید واهی از عشق از زندگی از نفسای بیهوده کشیدن بی تو

کاش مردن دست خود آدما بود

کاش میمردم ازاین زندگی لعنتی راحت میشدم

دیگه نمیتونم

نمیتونم ادامه بدم و فقط به یچیز فکرمیکنم

به مردن به اینکه نباشمو راحت شم

یکی ازدوستای گلم گفت:خودکشی واسه آدمای ضعیفه

خب منم بی تو شکستم و ضعیف شدم!!!

پس بهتره نباشم

حداقل اگه نباشم خونوادم و دوستام اذیت نمیشن

بودنم که جز زجر و عذاب برام چیزی نداره

یکی دیگه ازدوستام گفت:ما تنهانیستیم و خدا رو داریم

ولی خداهم از دست من خسته شده

خداهم دیگه منو دوست نداره

پس بهتره دیگه نباشم........

هرچه باشی خوب یا بد دوستت دارم

غزل آغاز شد شاید بدانی دوستت دارم

که حتی لااقل اینجا بخوانی دوستت دارم

ز دل بر خاستم تا در غزل باران احساسم

نپنداری که من تنها زبانی دوستت دارم

از اوج چشمهایت جرائت پرواز می گیرم

زمینی هستم اما آسمانی دوستت دارم

تو را جان می فشانم اگر هزاران بار جان گیرم

هزاران بار با هر جان فشانی دوستت دارم

قسم بر لحظه اعدام بر رگبار مژگانت

به آن زخمی که بر دل می فشانی دوستت دارم

زدی آتش به جانم با کلامی آتشین اما

بدان من با همه آتش بجانی دوستت دارم

درون آیینه با یک نگاه ساده می فهمی

که تنها آنقدر که دلستانی دوستت دارم

به عاشق ماندن و تنهایی و پژموردگی سوگند

که تو حتی اگر با نمانی دوستت دارم

غزل پایان گرفت و من در اینجاخوب می دانم

بدانی یا ندانی جاودانی دوستت دارم

پس ای عزیز راه دورم با من باش ، در کنارم باش و تا ابد همسفرم باش.